Os novos arquitectos galegos

As xornadas do Consello de Cultura Galega serviron para situar parte do problema da nova xeración de arquitectos galegos. Resulta evidente que existe un desinterés por escoitar novas opinións e as críticas son sempre maiores cas felicitacións, pero a estrutura das conferencias serviu para reflexar novamente esta situación. Despois de dous días de conferencias quedaron duas horas para falar sobre o novo que se facia en Galicia. Coa sala máis chea que en ningún momento, o debate perdeuse e si existen ou non xeracións de arquitectos. Unha lastima.
É habitual falar da arquitectura como unha carreira de fondo onde os mellores resultados aparecen cara o final, pero unha analise obxetiva dos actuais arquitectos galegos, penso que contradice por completo esta opinión. A maioria deles, non todos, teñen moito máis interese nas suas primeiras obras. Co paso dos anos, xa sexa por falta de tempo ou exceso de coñecementos, algunhas das obras parecen perder toda razón de existir e presentanse como unha mestura de vellas intencións. Desde os últimos anos da dictarura, o papel dos arquitectos máis novos foi recoñecido pola sua contribución na rexeneración da arquitectura galega. Neste momento é difícil escoitar novas voces de arquitectura galega e polo xeral situanse nun plano complementario que impide unha analise real das suas aportacións. Quizás sexa o momento de escoitar abertamente o que se esta a facer xa que foron demasiados anos tendo so parte da información. Probablemente nada cambie, e cando nunhas xornadas poidamos escoitar aos arquitectos de menos de 40 anos, seguirán as mesmas críticas pero deberiamos ser concientes que, polo xeral, moitas das mellores obras de arquitectura producironse antes de esa idade.